"Podróżnicy mówią, że nie ma nic jaśniejszego na twarzy Ziemi niż Kair (...)

Ten, który nie widział Kairu, nie widział świata. Jego kurz jest jak złoto, jego Nil jest jak cud, jego kobiety są jak czarnookie niewiasty z raju, jego domy są jak pałace (...)

I jakże mogłoby być inaczej, skoro Kair jest Matką Świata?"

(opowieść żydowskiego lekarza)

6 listopada 2012

Koptyjski Kościół Ortodoksyjny


06 listopada 2012, godzina 12:00

04 listopada w katedrze św. Marka w Kairze odbyła się uroczysta msza święta, podczas której Koptowie wybrali nowego papieża. Nazwiska trzech kandydatów zostały zapisane na białych kartkach i wrzucone do przeźroczystej szklanej kuli. Nastoletni chłopiec z opaską zawiązaną na oczach, co symbolizowało, iż decyzja o wyborze papieża jest wolą Boga, wyciągnął z kuli jedną z kartek. Nowym zwierzchnikiem Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego został urodzony w 1952 roku biskup Tawadros. Uroczysta intronizacja na stanowisko 118 Papieża Aleksandrii i Patriarchę Stolicy Apostolskiej (Biskupstwa) św. Marka Apostoła odbędzie się 18 listopada. Poprzedni papież, Shenuda III zmarł w marcu br., wieku 88 lat. Zwierzchnikiem kościoła pozostawał przez cztery dziesięciolecia.

(więcej o wyborze i oczekiwaniach wobec nowego papieża można przeczytać tutaj)



Koptyjski Kościół Ortodoksyjny jest jedną z największych mniejszości chrześcijańskich na całym Bliskim Wschodzie. Za założyciela tego odłamu religijnego uważa się św. Marka Ewangelistę. Ojczyzną kościoła koptyjskiego jest Egipt, gdzie wyznawcy tego kościoła mieszkają już od czasów starożytnych – chrześcijaństwo przyjęli w I w n.e.
Odłam koptyjski należy do ortodoksyjnych Kościołów Wschodu, które wydzieliły się w wyniku sporu powstałego podczas Soboru Chalcedońskiego w 451 roku. Spór dotyczył natury Jezusa i doprowadził do pierwszego poważnego rozłamu w kościele chrześcijańskim. Od tamtej pory kościół koptyjski pozostawał w izolacji. Sytuacja uległa zmianie dopiero w 1973 roku, kiedy zwierzchnik kościoła koptyjskiego Shenuda III złożył wizytę w Watykanie i wspólnie z papieżem Pawłem VI podpisał deklarację o zawarciu porozumienia pomiędzy kościołami.

W VII wieku Egipt został podbity przez Arabów, co spowodowało islamizację całego regionu. Mimo to, przez kolejne czterysta lat większość mieszkańców Egiptu utożsamiała się z chrześcijaństwem. Dopiero w XII wieku, kiedy muzułmanie zaczęli stanowić większą część społeczeństwa, rozpoczęły się prześladowania Koptów. Wprowadzano szereg restrykcji mających na celu ograniczenie chrześcijańskich praktyk religijnych. Społeczność koptyjska zaczęła słabnąć. Prześladowania trwały do połowy XIX wieku. Przełom w stosunkach chrześcijańsko - islamskich w Egipcie nastąpił w 1919 roku, kiedy wyznawcy obu religii stanęli ramię w ramię i wspólnie walczyli przeciwko brytyjskiemu okupantowi.

Wiek XX, za czasów prezydentury Hosniego Mubaraka, to okres spokoju i budowania wspólnoty w oparciu o przynależność narodową, a nie religijną. Co nie oznacza, że akty przemocy skierowane  przeciwko mniejszości chrześcijańskiej nie miały miejsca. Były to jednak mniej lub bardziej incydentalne sytuacje, a nie masowe prześladowania.

Utrzymanie pokojowych stosunków pomiędzy wyznawcami chrześcijaństwa i islamu jest ważnym wyzwaniem zarówno dla nowego papieża, jak i dla obecnego prezydenta Egiptu. Jest to także ważny problem dla całego parlamentu, w którym większość stanowią członkowie partii założonej przez Bractwo Muzułmańskie. Jest to także wyzwanie dla wszystkich obywateli Egiptu.

graffiti na murze w Kairze (wykonane krótko po Rewolucji 2011)